نقاشی

نقاشی روش شگفت ­انگیز دیگری برای مشاهده­ پذیر کردن جریان تفکر است که برای تمام سنین مفید واقع می­شود؛ به ویژه برای کودکان، زیرا گاهی برای کودک، بیان اندیشه­ ها در قالب کلمات آسان نیست و در این صورت شیوۀ تصویری هم برای بیان ایده ­ها و هم برای درک ایده ­های دیگران آسان­تر خواهد بود­. از طرفی نقاشی برای کودکان نوعی بازی نیز به شمار می­رود؛ از این رو به آن تمایل ویژه­ای دارند و با اشتیاق به آن می­پردازند. به علاوه در نقاشی این امکان وجود دارد که به کارگیری برخی نظام­ های بازنمایی از قبیل ریاضیات و زبان مکتوب را توسط کودکان در سنین بعدی تسهیل کرد. پیاژه ­نیز نقاشی را به عنوان شاهدی برای نظریۀ خود دربارۀ نمایش تکامل جهان توسط کودکان در نظر می­گیرد. در واقع می­توان گفت که نقاشی چیزی در حد فاصل بازی و تصویر ذهنی است و همان طور که پیاژه می­نویسد کوششی برای بازنمایی دنیای واقعی به شمار می­رود. همین ویژگی، امکان گفت و گو از طریق نقاشی را ممکن می­سازد؛ گفت و گویی نه از طریق به کار گیری واژه­های معمول در سخن گفتن، بلکه از طریق رنگ­ها، فرم­ها و ترکیب­بندی­ها، به طوری که بتوان دربارۀ معنای آن به بحث و تفسیر پرداخت. در واقع اثر نقاشی برای ما به منزلۀ متنی است که نمی­تواند خالی از معنا باشد. از همین رو می­توان از آن به عنوان ابزار سودمندی برای پرورش و آموزش اندیشیدن و اندیشه­های فلسفی سود جست.