یکی دیگر از شاخه های ادبیات شعر است که به علّت برخورداری از حالت سیال و منعطف و قابلیتهای شناختی خود، میتواند مایۀ انگیزش، لذّت بردن از زبان، گسترش دامنۀ واژگان و مهارت در به کارگیری واژههای دقیق شود. شعر هم چنین میتواند مفاهیمی مانند اندازه، شماره، رنگ، زمان و … را به ویژه برای کودکان، قابل فهم سازد و آنها را در شناخت جهان پیرامونشان یاری دهد، چنان که لیلیان مور معتقد است: «شعر خواندن را میتوان با گردش علمی مقایسه کرد که انسان به وسیلۀ آن به شیوهای نو به ظرافتهای جهان، قاصدکها و کرمهای خاکی بنگرد و از چنان قدرتی برخوردار است که میتواند زیباییهای بیشمار زندگی را آشکار کند، آنها را بستاید و حتّی از آنها پاسداری کند. شعر نیز به عنوان یک متن و به فراخور سن مخاطب، میتواند مضامین و مفاهیم فلسفی را بازگو کند؛ قصیدۀ عینیۀ ابن سینا یکی از نمونه های مشهور گذشته است.
