آیا تا به حال در تنهایی خود به عنوان یک والد یا فرد بزرگ سال به این موضوع فکر کرده اید که کودک کیست؟ برای رشد شخصیت او چه شرایطی لازم است؟ شاید با این نگاه، این پرسش ها برای ما تداعی شود که کودکان چگونه تربیت می شوند؟ و وظیفه اصلی تربیت کودکان بر عهده چه کسی است؟ و ما از کودکان خود در آینده نه چندان دور چه انتظاری داریم؟

اینها دغدغه ها و سوالاتی است که شاید فکر هزاران یا میلیون ها نفر را در کشور به خود مشغول کرده است. در این نوشتار قصد داریم کمی دقیق تر درباره مراکز آموزشی که تربیت فرزندان ما را بر عهده دارند، تامل کنیم.

یکی از مهم ترین مسائل آموزشی امروز کشور بحث تجاری شدن آموزش و نگاه کالا گونه به کودکان است. با نگاهی مختصر به قوانین و اهداف کشور های توسعه یافته متوجه می شویم که حساس ترین امر برای این دولت ها مسئله آموزش و به ویژه آموزش کودکان است و بیشترین سخت گیری ها و حساسیت ها مربوط به همین حوزه است؛ به طوری که میزان هزینه سرمایه گذاری شده و حقوق و مزایای متولیان آموزش و پرورش این کشورها گواه این امر است. اما در سیستم آموزشی تعریف شده ما برای کودکان، این امر بسیار سطحی در نظر گرفته شده است که هر کسی توان اجرای آن را دارد و با وجود تاکید بسیاری از اندیشمندان و ادیبان این مرز و بوم بر حساسیت آموزش کودکان هنوز این موضوع برای ما در اولویت قرار نگرفته است و ما با افزایش تعداد کودکان و حساسیت تهی از تفکر والدین، شاهد ورود دلالان و موسسات تجاری در این عرصه مهم و سرنوشت ساز هستیم.

موسسات و مراکز تجاری با درک این نکته که آموزش و پرورش کودکان در کشور مهم شده است، با ترفندهای مختلف در این عرصه ورود کرده اند. با توجه به اینکه در کشور هنوز متولی قانونی آموزش کودکان مشخص نیست و سازمان ها، موسسات و مراکز مختلف در این عرصه فعالیت می کنند و از طرف دیگر جامعه هنوز آگاهی های لازم را در این زمینه کسب نکرده و به بلوغ فکری نرسیده است، راه برای دلالان و موسسات تجاری باز شده است؛ موسساتی که حتی از حداقل های صلاحیت آموزش کودکان بی بهره اند و در قبال هزینه ای که از والدین دریافت می کنند کودکان عاری از مسئله و مشکل را با کوله باری از مسائل  تحویل می دهند.

با توجه به موارد ذکر شده لزوم حساسیت و آگاهی والدین نسبت به کودکان احساس می شود و منطقی است که آنها قبل از سپردن کودکان خود به مراکز آموزشی از موارد زیر اطمینان حاصل کنند:

مراکز دارای مجوز از سازمان های مربوط به آموزش و پرورش، کسب اطلاع از صلاحیت و نیروی انسانی (مدیران، مربیان و…) مراکزی که فرزند خود را به آن می سپارند، تحلیل محتوای آموزشی مورد استفاده در مراکز آموزشی، حضور در برخی از کلاس ها و فضای آموزشی، مطالبه گری و حمایت از والدین مطالبه گر، مشاهده رفتار کودک و تغییرات او در طول دوره، اعتماد به کودکان و احساسات شان نسبت به مرکز آموزشی.