یکی از عناصری که در زندگی نقش اساسی دارد، زمان است. زندگی در زمان صورت می گیرد و با زمان پیش می رود و ناگزیر از زمان تاثیر می پذیرد و در رابطه ای متقابل بر زمان تاثیر می گذارد. آموزش و پرورش و والدین هر یک به سهم خود مفهوم زمان را به شکل خاصی در ذهن کودکان شکل می دهند و با این عمل شاید تمامی زندگی او را تحت تاثیر قرار می دهند.

اینکه زمان و اشکال آن (گذشته، حال و آینده) به چه شکلی در ذهن کودکان می نشیند و اینکه کودک به کدام یک دلبسته می شود از اهمیت بسزایی برخوردار است و چه بسا سرنوشت کودک و رفتار او را تحت کنترل خود قرار دهد، درحالی که یکی از مهم ترین مواردی که باید به کودک آموزش داده شود تا علاوه بر اهمیت، از آن لذت ببرد، بحث زمان و زندگی است. با توجه به تحلیل کلاس های درس و تفسیرهای صورت گرفته توسط کودکان به نظر می رسد که ما در انتقال این مفهوم توسط والدین و آموزش و پرورش موفق نبوده ایم.

پاسخ های کودکان و دانش آموزان حاکی از کم توجهی به زمان حال و علایق و استعدادهای کودکان و دانش آموزان است و آنها تحت تاثیر محیط آموزشی و خانواده در احاطه دو زمان گذشته و آینده قرار گرفته اند که هر دو به نحوی آسیب هایی را برای کودک به وجود می آورد و یکی از مهم ترین آنها عدم لذت بردن کودک و دانش آموز از دوران منحصربه فرد کودکی خویش است. صرف تاکید بر تئوری هایی درباره زمان، قطعا کافی نیست و ضرورت دارد دانش آموز به صورت ملموس جذابیت ها و اهمیت زمان و مدیریت زمان را درک کرده و جذابیت ها و خاصیت های مدیریت زمان در او نهادینه و درونی شود.

در راستای آموزش مفاهیمی مانند نظم، مسئولیت پذیری و دیگر مسائل دینی و تربیتی، آموزش مفهوم مدیریت زمان در سنین ابتدایی از اهمیت ویژه ای برخوردار است. مدیریت زمان به او می آموزد که در تقسیم بندی اوقات خود در منزل و در خارج از منزل، باید تدابیری بیندیشد تا بتواند بر هر مشکل احتمالی غلبه کرده و مسیر درست را پیدا کند؛ زمان خود را مدیریت و به صورت بهینه از آن استفاده کند، زیرا بر اساس طرح مدیریت زمان، او باید برای روزهای سپری شده خود پاسخ گو باشد و البته خودش نیز با دیدن ثمرات مثبت مدیریت زمانش و تشویق شدن، احساس خوبی به مدیریت زمان خود خواهد داشت. این همان مرحله مهم در نهادینه شدن یک رفتار یا فرهنگ جدید است که روی خانواده هم تاثیر مثبت خواهد گذاشت. او باید این گونه آموزش ببیند که حتی برای بازی کردن، خواب نیمروزی، تماشای تلویزیون و… هم باید برنامه ریزی داشته باشد. از جمله ابزارهای مناسب برای آموزش مفهوم زمان، استفاده از داستان است که کودک به صورت غیرمستقیم با مفهوم آشنا می شود و مفهوم جای خود را در ذهن او باز می کند.